Ik wil je gewoon heel erg bedanken hoe je mij geholpen hebt met mijn problemen. Ik zat er vorige jaar behoorlijk doorheen. Er zal ook niemand anders zijn geweest die mij zo goed heeft kunnen helpen dan dat jij dat hebt gedaan. Op de manier hoe jij mij hebt benaderd en toegesproken hebt is gewoon prettig. Vond het ook fijn dat jij ook in de zorg hebt gewerkt waardoor jij mij ook beter kon begrijpen wat ik voelde. Soms was het ook natuurlijk lastig om geconfronteerd te worden met mijn gevoelens en gedrag. En jij wist dit dan op de goeie manier uit mij te peuteren, ook al kwam hier dan wel regelmatig wat tranen bij kijken.

Maar ook dit luchtte op. Toen jij mij bij de vorige afspraak zei dat je vond dat ik er wel klaar voor was om het alleen te gaan proberen vond ik dit erg moeilijk. Ik snapte het natuurlijk wel dat ik het op een gegeven moment zelf moest gaan proberen. Maar had er niet bij stil gestaan dat dit moment er al zo snel zou zijn. Gewoon dat stukje houvast dat ik bij jou had vond ik lastig om los te laten. En bang dat als ik het alleen moest doen dat alle ellende en negatieve gevoelens weer terug zouden komen.

Maar ik heb het vertrouwen in mezelf dat ik dit gewoon kan! En als het echt niet gaat ben ik blij dat ik jou toch op de achtergrond heb om te bellen. Zodat je mij dan weer uit dat zwarte gat kan trekken (haha) maar daar gaan we natuurlijk niet vanuit dat dit nog gaat gebeuren. Je zal altijd op een of andere manier belangrijk voor mij zijn/blijven omdat jij degene bent geweest die op een prettige manier met mij de strijd bent aangegaan tegen mijn angsten en negatieve gevoelens. Nogmaals heel erg bedankt!